Yaşamı küplere/çanaklara doldurmak, kimin aklına gelebilirdi ki? Geçmişin gölgesinde yeniden yorumlanan ve boşluğun form’a hayat vermesi ile oluşan bu eserler tarihin katmanları ile buluşarak sizlerle bir araya gelmektedir. Sayısız kez tekrar eden hareketler ve katmanların sonucunda ortaya çıkan bu yeni modern küpler/çanaklar, çoğaltılmanın imkânsızlığını ve getirdiği dönüşümü görünür kılmayı başarıyor. Çalışmalardaki boyutların birbirinden bağımsız, anıtsal bir varlık niteliği taşıyor olması; formun hafiflik, sağlamlık ve/veya kırılganlık, kuvvet ve zayıflık gibi karşıtlıklar arasındaki gerginliği ve hassas dengeyi ortaya koymayı başarıyor olması heyecan uyandırmaktadır. Bunca sayısız hareketten ve katmandan var olan bu modern formlar karakter yapılanmasını boşluğun kendine özgün var olma biçimiyle kazanmaktadır. Birbirine hiç benzemeyen bu amorf eserlerin varoluşu çamurun rengi, dokusu, plastikliği ve şekillendirme biçimiyle kendini boşluk olmaktan çıkararak form niteliği kazandırmaktadır. En sonunda geldiğimiz noktada ise “boşluğun formu” veya “formun boşluğu” ifadeleri kendine en uygun ifade derinliğini kazandırdığını görmekteyiz.